Konchoplastyka

Konchoplastyka jest zabiegiem polegającym na zmniejszeniu objętości małżowin nosowych.

Małżowiny nosowe są wyroślami bocznej ściany jam nosa, których zadaniem jest oczyszczanie, nawilżanie i podgrzewania powietrza trafiającego następnie do dolnych dróg oddechowych i płuc. Małżowiny nosowe zbudowane są z rusztowania kostnego pokrytego błoną śluzową i tkanką podśluzówkową bogatą w sploty naczyń krwionośnych. Ze względu na swoistą budowę tkanki podśluzówkowej małżowiny nosowe mogą łatwo zwiększać swoją objętość doprowadzając do blokady jam nosa. Może być to krótkotrwały obrzęk spowodowany np. ostrą infekcją wirusową bądź trwały przerost będący następstwem przewlekłego stanu zapalnego. Przerost małżowin nosowych chronicznie upośledza drożność nosa (szczególnie w czasie snu), dodatkowo może powodować uporczywe katary oraz uczucie spływania wydzieliny po tylnej ścianie gardła. Jeżeli leczenie farmakologiczne jest nieskuteczne, wówczas konieczna jest chirurgiczne zmniejszenie małżowin nosowych.

Chirurgia małżowin nosowych (konchoplastyka) polega głównie na redukcji objętości tkanki podśluzówkowej małżowin. Obecnie powszechnie uznanymi sposobami leczenia przerostu małżowin nosowych jest konchoplastyka metodą chirurgii radiofalowej, chirurgii laserowej oraz zastosowanie mikronoża obrotowego (tzw. shaver).

W przypadku chirurgii radiofalowej wprowadza się pod błonę śluzową małżowin nosowych specjalną elektrodę, przez którą przepływa prąd o częstotliwości fal radiowych doprowadzając do zbliznowacenia tkanki podśluzówkowej, co prowadzi do obkurczenia małżowin i redukcji ich objętości. W chirurgii laserowej ten sam efekt osiągany jest przez poddanie tkanki podśluzówkowej działaniu energii światła laserowego dostarczonej przez światłowód wprowadzony pod błonę śluzową małżowin nosowych. Natomiast redukcja objętości małżowin przy użyciu mikronoża obrotowego polega na mechanicznym usunięciu części tkanki podśluzówkowej specjalnym narzędziem ssąco-tnącym.

Konchoplastykę wykonujemy przeważnie w znieczuleniu miejscowym w warunkach ambulatoryjnych Cały zabieg trwa około 20 minut i nie wymaga hospitalizacji.

Zazwyczaj po zabiegu pacjenci odczuwają zatkanie nosa, które może utrzymywać się przez kilka dni (obrzęk błony śluzowej), a czasem nawet kilka tygodni (strupienie na powierzchni małżowin). Niewielkie krwawienie po zabiegu jest dość powszechne. Natomiast bardzo rzadko konieczne jest założenie tamponady nosa z powodu krwawienia. Przez pierwsze kilka dni z nosa może sączyć się wydzielina podbarwiona krwią, a przez kilka tygodni może pojawiać się ślad krwi podczas wydmuchiwania nosa.